Στη μνήμη του Καθηγητή Douwe Yntema (από τον Winfred van de Put)

Με θλίψη ενημερωθήκαμε για το θάνατο του ομότιμου καθηγητή Douwe Yntema. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’70 έως την πρώτη δεκαετία του παρόντος αιώνα, ήταν επίκουρος καθηγητής και καθηγητής Μεσογειακής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο VU University Amsterdam, ενώ αργότερα διετέλεσε κοσμήτορας της σχολής ανθρωπιστικών σπουδών.
Η έρευνά του εστίαζε στην υλική κουλτούρα των γηγενών της νότιας Ιταλίας. Ήταν ένας από τους πρώτους που τόνισε το ρόλο των τοπικών πολιτισμών απέναντι στις ελληνικές αποικιακές πόλεις, ένας πρόδρομος της αποαποικιοποίησης αυτού του κλάδου της αρχαιολογίας.
Εγώ προσωπικά τον γνώρισα όταν ήμουν φοιτητής, συμμετέχοντας στην ανασκαφή στο Valesio (Puglia) το 1986. Ο Douwe ήταν ο εμπειρογνώμονας υλικών και με κατέπληξε χρονολογώντας με ακρίβεια ένα θραύσμα Gnathia -μικρότερο από ένα νύχι- «από τα τελευταία έργα του Rose Painter». Εξήγησε υπομονετικά τους λόγους πίσω από αυτή την απόφανση εντυπωσιάζοντας με την ευκολία που διατύπωσε το συλλογισμό και την πολυμάθειά του. Ο Douwe δεν ήταν μόνο ένας πολύ καλός ειδικός της κεραμικής, ως ακαδημαϊκός είχε ένα πολύ ευρύτερο αρχαιολογικό πεδίο ενδιαφέροντος και ήταν ένας εμπνευσμένος και προσιτός μέντορας.
Τον θυμόμαστε με συμπάθεια και ευγνωμοσύνη.


In Memoriam Prof. Douwe Yntema (by Winfred van de Put)

With sadness we received the news of the passing of emeritus Professor Douwe Yntema. From the mid-seventies to the first decade of the present century, he was assistant professor and professor of Mediterranean Archaeology at VU University, later becoming Dean of the humanities faculty.
His research focus was the material culture of the indigenous peoples of southern Italy. He was one of the first to emphasize the role of the local cultures vis-a-vis the Greek colonial cities, preluding on the decolonization of this branch of archaeology.
I personally got to know him when I was a student, participating in the excavation at Valesio (Puglia) in 1986. Douwe was the material expert; he stunned me by dating a Gnathia fragment smaller than a fingernail to the decade, ‘late work from the workshop of the Rose Painter’, patiently (and, in the easy flow of his reasoning and erudition, quite intimidatingly) explaining the reasons behind this attribution. Douwe was not only a very good ‘ceramic person’, as a scholar he had a much broader scope and he was an inspiring and accessible mentor.
We remember him with fondness and gratitude.